schema colorum vestium
Methodi aptationis colorum vestimentorum usitatissimi sunt aptatio colorum similium, analogia, et aptatio colorum discrepantium.
1. Similis color: ex eodem tono coloris mutatur, ut viridis obscurus et viridis clarus, ruber obscurus et ruber clarus, coffeus et fulvus, et cetera, quae in vestibus late adhibentur. Schema colorum mollis et elegans est, hominibus sensum calidum et harmonicum praebens.
2. Color analogus: Ad congruentiam colorum relative similium in circulo colorum refertur, plerumque intra gradus 90, ut ruber et aurantiacus aut caeruleus et purpureus, hominibus sensum relative mitem et unitum praebens. Sed comparatus cum eodem colore, magis variatur.
3. Color discrepans: In vestimentis adhiberi potest ad effectus claros et claros obtinendos, ut flavum et purpureum, rubrum et viridem. Sensum fortem hominibus praebent et non est saepius adhibendus. Si in area ampla adhiberi debet, achromaticum ad coordinandum adhibere potes.
Congruentia coloris vestium superiorum et inferiorum
1. Superne pallidum, inferne profunde, gere colores claros pro superne et obscuros pro inferne, ut superne subalbida cum bracis obscuris coloris coffeae; tota collocatio levitatis plena est et apta ad latam varietatem usus.
2. Pars superior obscura est, pars inferior clara. Colores obscuros pro summis, claros pro imo adhibe, ut tunicas virides obscuras et bracas aurantiacas pallidas, vigore plenas et insolitas.
3. Modus collocationis, sive figura supra et color solidus infra, sive figura infra et coloris puri supra collocata. Apte auge divitias et varietatem collocationis vestimentorum. 4. Cum pars superior ex duobus coloribus picturarum quadratarum constat, color braccarum unus ex illis esse potest. Haec est via tutissima congruendi. 5. Color cinguli et braccarum similis esse debet, potius eiusdem coloris, quod partem inferiorem corporis gracilem reddere potest.
Tempus publicationis: XXII Iulii, MMXXIII
